هنر در شعر حافظ

گر در سرت هوای وصال است حافظا
باید که خاک درگه اهل هنر شوی

✦

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافری است
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

✦

کمال سر محبت ببین نه نقص گناه
که هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند

✦

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود
با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است

✦

روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک
لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست

✦

اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست

✦

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست

✦

روز در کسب هنر کوش که می‌خوردن روز
دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد

✦

حافظ ببر تو گوی فصاحت که مدعی
هیچش هنر نبود و خبر نیز هم نداشت

✦

هنر بی‌عیب حرمان نیست لیکن
ز من محروم‌تر کی سائلی بود

✦

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

✦

عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام

✦

آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنیم

✦

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق
برو ای خواجه عاقل هنری بهتر از این

✦

ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران می‌داری